dinsdag 16 oktober 2012

13-10-2012: Dutch Birding vogelweekend, dag 2



De tuintjes in de vroege ochtend van 13 oktober. Een vertrouwd gezicht dit weekend.

Er was voor vandaag beter weer voorspeld, maar toen ik om half acht het balkon van kamer 32 in hotel Molenbos betrad, bleek het opnieuw te regenen. Wel kwamen er alweer groepen Koperwieken, Zanglijsters en Graspiepers overvliegen, en dat was hoopvol.
We gingen eerst maar ontbijten, wat in hotel Molenbos bepaald geen straf is, en toen we daarmee klaar waren leek het zowaar wat droger te worden. We begonnen in de tuintjes. Er stond al een flinke schare vogelaars en de gang kwam er meteen in. Ik hoorde tot driemaal toe een Bladkoning roepen, maar de vogel kwam ondanks langdurig wachten en speuren niet in beeld. Vervolgens hoorde ik een IJsgors roepen en deze overvliegende vogel kwam wel even, zij het op flinke afstand, in de kijker. Dat waren toch mooi twee jaarsoorten binnen een paar minuten, hoewel de kwaliteit van de waarnemingen wel iets beter had gemogen. In de eerste tuintjes merkten we Goudhaantjes op en twee Tjiftjaffen, alsmede een mooi mannetje Zwartkop, en er kwamen volop lijsterachtigen, piepers, Kepen en Vinken, Sijzen, een groep Zwarte Mezen en een paar clubjes Gaaien overtrekken. Maar toen we later wat dieper de tuintjes in liepen, viel het toch weer wat stil.
In de bosjes rond het zogenaamde Renvogelveld bij De Robbenjager werd de Aziatische Roodborsttapuit, die daar eerder deze week ook al zat, herondekt. De beslissing om erop af te gaan was snel gemaakt. Vanaf diverse punten rond het Renvogelveld probeerden we de nogal gluiperige vogel in beeld te krijgen, maar dat ging bepaald niet van een leien dakje. Pas na zo'n anderhalf uur heen en weer pendelen tussen verschillende posities en een paar onbevredigende waarnemingen van verre silhoutjes kregen we de vogel eindelijk goed in beeld. Uiteindelijk konden we deze mooie dwaalgast, pas mijn derde voor Nederland, allemaal fraai en herhaaldelijk door de telescoop zien, totdat de vogel weer verdween aan de andere kant van het veld.

De Grote Parasolzwam had het best naar z'n zin met al die nattigheid.

Na deze taaie klus waren we hard aan een stevige lunch toe. Nadat we deze hadden genuttigd en precies op het moment dat we weer naar buiten liepen, ontstond er paniek: rennende vogelaars die zich richting het uitkijkpunt over het Renvogelveld bewogen. Dat kon maar een ding betekenen: een erg goeie soort! Het bleek te gaan om een Roodstuitzwaluw die boven het veld vloog en we renden achter de meute aan. Vanaf het uitkijkpunt was de zwaluw van ver te zien, waarbij ik met de 15x kijker een paar keer een glimp van z'n oranje stuit en zijn lichte onderdelen zag als de vogel laag vloog tegen een achtergrond van duindoorns. Als –ie hoger zat, tegen de lucht, was er geen chocola van te maken. Omdat de zwaluw bij het reddingsbotenhuis ter plaatse leek te zijn, reden wij en alle andere vogelaars daarheen. Maar bij aankomst was hij alweer verderop gevlogen en we konden hem nog een tijdje als een stipje volgen. Nee, een topwaarneming was het niet, maar aan de andere kant mochten we ons gelukkig prijzen dat we net op tijd het restaurant uit kwamen om deze zware soort te kunnen meepikken.
Omdat het intussen weer was gaan regenen besloten we de oostkant van Texel maar eens af te zoeken vanuit de auto en bij De Bol te gaan kijken of we daar de Zwarte Zeekoet en de Sneeuwgorzen konden vinden die daar regelmatig werden gezien. Terwijl we naar het zuiden reden, vonden we ter hoogte van de Krassekeet de Texelse Zwarthalszwaan, een escape die daar al een hele tijd rondhangt. Een mooie vogel, daar doet z'n status niets van af.
Bij De Bol bleek het laagtij te zijn, waardoor de zeekoet waarschijnlijk ver uit de kust zwom en onzichtbaar was. Ook de Sneeuwgorzen konden we niet vinden. Wel veel steltjes: Rosse Grutto's, Wulpen, Kieviten, Scholeksters, Kluten, Zilverplevieren, Tureluurs en Steenlopers. Wat een weelde, toch.
Omdat het maar bleef regenen en de Zwarte Ooievaar rond Oudeschild weer eens onvindbaar was, besloten we een pauze in te lassen. Even relaxen op kamer 32 en bijkomen van de nattigheid en de emoties. Maar rond een uur of half vijf werd er een Bladkoning gemeld vlakbij het hotel, op de hoek van de Krimweg. Toen we er aankwamen was de vogel vrijwel direct in beeld en gaf een prachtige show weg! Zo, dat bracht de stemming weer helemaal terug, ondanks dat het nog altijd miezerde. Er arriveerden mensen die zojuist de Zwarte Ooievaar hadden teruggevonden en we besloten erop af te gaan in de hoop dat er nog niet teveel andere vogelaars/fotografen waren, want we begrepen zo onderhand wel dat het beest vaak verstoord werd, daardoor opvloog en weer een tijd onvindbaar was. En jawel, eenmaal ter plaatse was de Zwooi alweer uit z'n slootje langs de weg opgevlogen en een heel eind verderop gevlogen, want er stonden heel wat vogelaars in de nu weer stromende regen verderop in het land. Op een zeker moment werd er gewezen en toen zagen René en ik nog net de Zwarte Ooievaar door de regennevels heen, ver weg, een stukje vliegen om op een niet te lokaliseren plaats weer te landen. Dat was alweer geen waarneming waarvan je zegt: nounou, poehpoeh; vooral niet voor Koert natuurlijk, want die had 'm helemaal gemist.
We besloten nog even naar de IJzeren Kaap te gaan, waar nu de Zwarte Zeekoet werd gemeld. En gelukkig, de regen werd minder en de Zwarte Zeekoet dobberde vlakbij de kant en liet zich in het laatste licht van deze 13e oktober prachtig en uitgebreid bewonderen door telescoop en kijkers. Zo was het al met al een gedenkwaardige dag geworden, helaas ook met een paar kwalitatief mindere waarnemingen, maar ook met een paar bijzonder mooie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten