vrijdag 22 maart 2013

19 t/m 22-03-2013: Lente in Limburg

IJs. Een frequent waargenomen verschijnsel de afgelopen dagen.
Op dinsdag 19 maart jl. vertrokken Cilja en ik voor een paar dagen Limburg. Toen we wegreden uit Leerdam zag het weer er aardig uit, en de voorspellingen waren redelijk: goeddeels droog en misschien een enkele bui. Maar we reden nog geen tien minuten op de A2 richting het zuiden of het begon te regenen, en dat hield pas op toen we onze eerste stop maakten voor een kop koffie met rijstevlaai in het plaatsje Sweikhuizen, vlakbij Puth, waar zich onze eerste doelsoort bevond: de Grauwe Gors.
Cilja zag de bui al hangen en bleef in de auto wachten, terwijl ik naar het plekje liep waar de Grauwe Gorzen (tot 21 stuks) vrijwel dagelijks worden gezien. Ik zag een Kramsvogel en veel Zanglijsters. Het ritselde er van de Geelgorzen, wat natuurlijk leuk was. Maar toen begon het te regenen. En daarna te hagelen. En toen weer te regenen. Dapper zocht ik door, maar de omstandigheden werden zo vervelend, dat ik het na een dik halfuur maar opgaf. We gingen weer op weg en zagen onderweg bij Wijlre een Grote Zilverreiger. We reden verder naar de gezellige herberg Oud Holset in het plaatsje Holset, waar we altijd logeren als we naar Limburg gaan. Toen we ons hadden geïnstalleerd werd het zowaar droog, zodat ik nog even het aangrenzende Holsetterbos in liep. Ik vond er zingende Zwarte Mezen, mijn eerste zingende Tjiftjaf en een paar overvliegende Kneutjes, allemaal jaarsoorten.

Het Elzetterbos op de eerste dag van de lente van 2013.
Op woensdag 20 maart was het volkomen hopeloos weer: het regende 's morgens en sneeuwde 's middags. Gelukkig hadden we op deze dag een bezoek aan de TEFAF (The European Fine Art Fair) in Maastricht gepland, zodat we de hele dag onder de pannen waren.

Slecht bewijsplaatje van Kortsnavelboomkruiper
Op 21 maart, de eerste dag van de lente, was het bewolkt, maar droog. 's Morgens om half zeven liep ik het Holsetterbos in, vastbesloten om een paar leuke soorten te scoren. Zo gezegd, zo gedaan, want na een uurtje vruchteloos wandelen vond ik ineens een prachtig mannetje Kleine Bonte Specht, mijn derde alweer dit jaar. Het spechtje liet zich langdurig van nabij bewonderen, maar wilde helaas niet op de foto. Terwijl ik ernaar stond te kijken, hoorde ik ineens van heel nabij een Kortsnavelboomkruiper zingen! De vogel zelf kon ik helaas niet ontdekken, maar ik slaagde er wel in om de zang op te nemen via de filmoptie op mijn fototoestel. Hier kun je 'm horen: zingende Kortsnavelboomkruiper. Terwijl ik naar de Kortsnavel zocht, kwamen er twee Kruisbekken roepend over me heen gevlogen, en ook dat was alweer niet gek. Op de terugweg naar de herberg had ik onwijs veel geluk: twee Kortsnavelboomkruipers lieten zich prachtig zien en horen! Helaas was het weer te donker en de beestjes te druk voor een fatsoenlijke foto, maar een slecht bewijsplaatje zat er nog wel in.

Dit prachtige vogeltje kende ik op 21 maart precies 10 jaar!
Na het ontbijt maakten Cilja (die ik vandaag exact tien jaar geleden voor het eerst ontmoette) en ik een wandeling door het - toegegeven - fraai berijpte en besneeuwde Kerperbos. Er was weinig vogelleven, maar wel hoorde ik twee Appelvinken roepen. Helaas kwamen ze niet in de kijker. Na deze fraaie wandeling reden we naar het restaurant Het Hijgend Hert, waar we lekker gingen opwarmen en ons vergrepen aan de zoveelste lekkere bak koffie met rijstevlaai. Toen we terugliepen naar de auto liet een Boomklever zich erg leuk zien en fotograferen.

De Boomklever wilde best even aan een leuke foto meewerken.

We reden naar het Hamsterreservaat bij Sibbe, waar ook een Grauwe Gors was gemeld. Ook hier veel Geelgorzen, wat Rietgorzen en ook Veldleeuweriken, maar geen Grauwe Gors. Wel een groepje van 16 overvliegende Goudplevieren, een jaarsoort. En een Stormmeeuw die wel op de foto wilde. Ook een groep van honderden Houtduiven en een zwerm gemengde Spreeuwen en Kieviten zijn het vermelden waard. Aan het eind van de middag deden we nog een restaurantje in Slenaken aan voor een verlate lunch. Toen we weer naar buiten stapten zat er een Witte Kwikstaart op het dak - mijn eerste van het jaar 2013.

Fotogenieke Stormmeeuw in het Hamsterreservaat bij Sibbe.
Vandaag, donderdag 22 maart, was alweer de laatste dag van ons Limburg-uitje. Om kwart over zes stond ik weer naast mijn bed. Vandaag scheen gelukkig de zon, wel stond er een gure oostenwind, waarvan je in het bos gelukkig niet al teveel merkte. Ik liep het Holsetterbos weer in en hoorde een Geelgors zingen. Er zongen trouwens veel meer vogelsoorten, ze laten zich niet door het koude weer bedotten en weten donders goed dat het lente is. Even verderop zag ik twee Appelvinken bovenin een boom zitten, lekker in het ochtendzonnetje. Toen ik naar boven geklommen was hoorde ik ineens een Middelste Bonte Specht roepen! Even later had ik de vogel in beeld en hoewel hij erg hoog in een erg hoge boom zat, kon ik nog wel een filmpje van 'm maken. In ieder geval is het geluid herkenbaar: Middelste Bonte Specht in het Holsetterbos. Hier was ik erg gelukkig mee, want hoewel ik er al een keer of vier geweest ben in recente jaren, had ik nog nooit een MiBo gezien in dit bos. Ik moet er wel bijvertellen dat ik er altijd in mei was, niet direct de beste tijd om MiBo's te scoren. Met die heerlijke aanblik van de MiBo in het ochtendzonnetje nog in mijn hoofd liep ik verder en na enige tijd stuitte ik opnieuw op een Kortsnavelboomkruiper, die zich erg mooi liet zien en horen, maar weer niet fatsoenlijk op de foto wilde. Ik vond twee Glanskopjes, die nog een jaarsoort waren en na anderhalve kilometer lopen of zo vond ik opnieuw een Middelste Bonte Specht, die zich in ieder geval fotografisch liet vastleggen.

Middelste Bonte Specht nummer twee!
Het was alweer tijd om huiswaarts te gaan, maar niet nadat we nog twee laatste pogingen op de Grauwe Gors deden. Bij Sibbe wel Kramsvogels, Grote Lijsters, 35 Geelgorzen en Veldleeuweriken, maar geen Grauwe Gors. Bij Puth was het deze keer weliswaar droog, maar de harde, gure oostenwind stond precies op het struikencomplexje te blazen waar de Grauwe Gorzen bijna dag in, dag uit worden gezien en gefotografeerd. Ik wachtte een tijdje, zocht de omgeving nog af, maar vond niets, behalve weer een paar Rietgorzen en een fraai wijfje Blauwe Kiekendief, dat de boel eens flink op stelten kwam zetten. O.k., geen Grauwe Gors dus. Knarsetandend moest ik me overgeven aan deze realiteit, maar goed, ondanks dat het weer niet altijd meezat en de Grauwe Gorzen voor ons verborgen bleven, was ik toch tevreden met wat we wél hadden gezien. Het waren zoals altijd heerlijke dagen in het Limburgse heuvelland.

3 opmerkingen:

  1. Ja het weer kunnen we niet bestellen maar als ik hoor en zie wat je wel gezien hebt en wat je van de omgeving en de verwennerij genoten hebt dan is z,on limburgs weekje zo slecht nog niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Jan

    Van Harte met jullie 10-jarig 'jubileum' en zo aan de foto te zien is de verliefdheid en het geluk nog steeds volop aanwezig!! Geweldig!! En weer met veel plezier je verslag gelezen en het sombere en vooral koude weer straalt van de blog af:-) En eigenlijk des te vreemder dat de grauwe gors niet wilde meewerken want aan het weer lag het toch niet.....Maar wat je wel gezien hebt is net zo mooi en je hebt er, ondanks het niet zo fotogenieke weer, heel acceptabele foto's van kunnen maken! Zag dat je vandaag nog een rondje lappenheide had gedaan maar mis in de waarnemingen de k.plevier, van de week (dinsdag) zat er nog eentje maar zou zij ook weer naar de zuiderzon zijn vertrokken:-) Als vanouds genoten van je blog en die zeldzame waarnemingen, die komen er wel weer van het jaar, de ibis zit al in Ochten...zag ik op waarneming.....
    Cilja de groeten,

    Groetjes Kees

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Nic: dank je, nee het was zeker niet slecht, ik was helemaal tevreden. Maar nu mag het toch weleens lente worden hoor ;-)

    @Kees: bedankt voor je felicitatie en ja, we zijn nog steeds hartstikke gelukkig met elkaar ;-)
    Gisteren inderdaad nog bij Lappenheide geweest, o.m. naar aanleiding van jouw Kleine Plevier, maar er zat geen steltloper, niet ééntje, zelfs geen Kievit of Grutto. Alleen eenden zaten er volop: Wintertalingen, Slobeenden, Pijlstaarten, Smienten, Kuifeenden, Bergeenden, Wilde Eenden, Krakeenden... en er vloog een mannetje Bruine Kiek over, altijd leuk natuurlijk en tevens het enige lenteteken. Ik denk dat alle Grutto's en de Kleine Plevier linea recta weer naar Afrika zijn teruggevlogen.
    Groet! Jan

    BeantwoordenVerwijderen