13-04-2013: Rotslijster, lentevogels en wilde Vossen

Rode Rotslijster kijkt de kat uit de boom.

Vanmorgen ging ik weer eens met mijn vogelvrienden Christiaan en Wiegert op pad. Eigenlijk zouden we naar de Korhoenders gaan, later was het plan om Adders en Ringslangen te gaan zoeken op een heidegebied in het oosten des lands, maar een vage Rotslijster gooide roet in het eten. Nou ja, figuurlijk natuurlijk. De rotslijster over wiens identiteit nogal wat discussie is maar die volgens mij een Rode Rotslijster met een paar blauwe veertjes teveel is, dook twee dagen geleden op te Den Helder. Omdat dit een nieuwe soort voor Nederland voor mij zou betekenen, wilde ik er natuurlijk graag op af. Gelukkig voelden Chris en Wiegert er ook wel voor en zo kwam het dat we om zeven uur vanmorgen vertrokken voor de lange rit naar Den Helder. De hele rit hielden we ons hart vast. Aanvankelijk kwam er helemaal geen melding, toen slechts ééntje, die we ervan verdachten een waarneming van gisteren met fout ingevoerde datum te zijn. Dit omdat er maar geen vervolgwaarnemingen kwamen. Maar toen we gearriveerd waren, bleek de rotslijster een makkie te zijn. Eerst zat -ie in de nis van een gebouw, later vloog hij heen en weer tussen een paar daken. Even landde hij op de grond, maar al die toesnellende fotografen zag het beestje niet zitten en hij bleef lekker hoog op de daken naar ons koekeloeren. Na enige tijd begon hij druk te fourageren. Als een Koolmees zocht hij insecten (spinnetjes?) tussen de kieren en spleten van de gebouwen vandaan.

Let niet op de achtergrond. De Rode Rotslijster poseerde uiteindelijk wel mooi voor ons!

Het was een leuk beest om naar te kijken. Soms was hij even zoek, om dan weer op een ander dak op te duiken. Maar uiteindelijk kwam hij nog een keer naar beneden, op een hekje zitten, waar we hem van korte afstand mochten fotograferen, al had hij niet de fraaiste achtergrond uitgekozen. Maar ja, je kunt niet alles hebben en mij hoor je niet klagen.

Zelfs een lichtje in z'n ogen...

Na pakweg anderhalf uur Rotslijsterplezier reden we weer zuidwaarts, naar Heiloo om precies te zijn, waar al een tijdlang een Kleine Burgemeester huist. Helaas konden we die vandaag niet vinden. We besloten om een wandeling in de Amsterdamse Waterleidingduinen te maken teneinde wat vers aangekomen zomergasten in te rekenen en misschien wel Beflijsters of een Rode Wouw. We kozen voor de ingang Zandvoortselaan. Het was koud, nevelig en er stond een harde wind. Dat maakte de wandeling er niet plezieriger op, maar gelukkig vonden we al snel de eerste zingende Fitis van het jaar en (voor mij) de eerste zingende Boomleeuweriken. Beide soorten kwamen ook in de kijker. Intussen hadden we ook al een Havik horen roepen.

Vossenfeest in de AW duinen!

Na een kilometer of drie lopen, waarbij verder weinig spectaculairs werd waargenomen, zagen we ineens hoe een paar fotografen enkele Vossen aan het fotograferen waren. Deze Vossen waren zeer tam, wat ongetwijfeld kwam omdat ze regelmatig worden gevoerd. Ze lieten zich ongelooflijk dicht benaderen, wat voor ons natuurlijk een fotografisch buitenkansje betekende. De Vossen vonden alles best. Eentje ging er zelfs op twee meter van ons heerlijk in het zonnetje liggen relaxen.

Lekker relaxed in het zonnetje!

Enfin, we hielden ons ruim een uur bezig met de Vossenfotografie. Zie hierboven en hieronder een deel van het resultaat. Op de terugweg stuitten we nog op een groep zwaluwen waar ook een stuk of vijftien Oeverzwaluwen in zaten. Je begrijpt het al: het was weer een heerlijke natuurdag!

Oef, jeuk!

Dorst!

Slaap...

Even opletten. Valt daar iets te halen?

Knappe Vos!

Rustig in het zonnetje.