10-07-2013: Een dagje AW duinen

De Bruinrode Heidelibel liet zich gewillig fotograferen

Vandaag ben ik een dagje naar de Amsterdamse Waterleidingduinen geweest, mijn oude home patch, in de hoop op nog een paar jaarsoorten en natuurlijk ook op veel vlinders en libellen. Toen ik vanmorgen vroeg vertrok was het mooi zonnig weer. Toen ik in Leiden aankwam was het half bewolkt en tegen de tijd dat ik in Hillegom uit de trein stapte was het helemaal bewolkt. Per OV-fiets ging ik naar de ingang Panneland en toen ik daar eenmaal was begon het af en toe te motregenen. Dat was dus niet de bedoeling. De bedoeling was een mooie zonnige dag vol vlinders, libellen en leuke vogelsoorten. Maar goed, ik moest het ermee doen  en natuurlijk ging ik gewoon aan de slag.

De Kleine Vuurvlinder, een van de vele vlindersoorten van vandaag.

Ondanks het sombere weer had ik al snel een paar Bruin Zandoogjes en Koevinkjes te pakken, en beide waren (vlinder)jaarsoorten. Dat viel niet tegen. Op libellengebied liep ik al snel tegen een stel Watersnuffels aan en ook die had ik dit jaar nog niet. Qua vogels was het rustig, er zong een Boompieper, ik stootte een stel Boomleeuweriken op en verder gebeurde er niet veel bijzonders. Ik liep naar een plekje waar gisteren nog de Duinparelmoervlinder was gezien, want die stond hoog op mijn verlanglijst. Maar de enige vlinders die zo nu en dan tevoorschijn kwamen waren de Bruine Zandoogjes, Koevinkjes en de Kleine Vuurvlinder, die mijn derde vlinderjaarsoort was. Later liet er zich een leuk fotograferen.

Bloeiende Grote Tijm

Het Sint-Jacobskruiskruid zat vol rupsen van de Sint-Jacobsvlinder en opmerkelijk was ook dat er werkelijk overal Zuringspannertjes zaten. Zoveel heb ik er nog nooit op een dag gezien. Ik vermaakte me ook met het fotograferen van bloeiende planten, zoals de Grote Tijm hierboven.
Ik had al een flink afstandje gelopen toen er iets leuks op vogelgebied gebeurde. Ik hoorde Kruisbekken roepen en jawel, daar kwamen zes vogels aangevlogen en ze landden vlakbij me in de top van een clubje Grove Dennen. Daar kon ik een van de vogels op de gevoelige plaat zetten, nou ja, je kunt aan het stipje nog wel zien dat het een Kruisbek is. Toch?

Een mannetje Kruisbek in de top van een Grove Den.

Terwijl ik naar de Kruisbekken keek, stoven ze ineens in paniek uiteen en de reden daarvan bleek een leuke jaarsoort te zijn: een onvolwassen Boomvalk! Gelukkig keerden alle zes de Kruisbekken even later ongedeerd weer terug naar de dennen.
Ik pauzeerde even om wat te drinken en er kwam een clubje Damherten langsgerend, waaronder flink wat jonge hertjes. Ze blijven het goed doen, de Damherten.
Na nog een flinke ronde die niet veel opbracht besloot ik om eerst maar eens koffie te gaan drinken in het Panneland. Onderweg daarnaartoe kruiste een Gewone Pad mijn pad, die uiteraard op de foto ging.

Een Gewone Pad kruiste mijn pad.

Na twee bakken koffie en een heerlijke tostie stapte ik weer naar buiten en zie: zo af en toe begon de zon door de wolken te breken. Daarom besloot ik me verder op de vlinders te richten en sloeg linksaf het zandpad op, waar altijd leuke vlinders te vinden zijn. Ik hoefde niet lang te zoeken, want de eerste van minstens vijf Kleine Parelmoervlinders diende zich aan. Het zonnetje brak echt door en prompt begon er van alles te vliegen. Tientallen Bruine Zandoogjes en Koevinkjes, maar ook vond ik twee Heivlinders, altijd een leuke soort. Ik vond mijn eerste Bruinrode Heidelibel van 2013 en die liet zich nog fotograferen ook. Gewone Oeverlibellen zaten af en toe op het pad, twee Groot Dikkopjes lieten zich zien en de eerste van drie Grote Keizerlibellen kwam langsvliegen en zie: een mannetje bleef voor de verandering eens zitten en liet zich mooi fotograferen!

Een mannetje Grote Keizerlibel liet zich goed fotograferen.

Ik vond een mooi plekje met veel bloemen en erg veel vlinders, en daar vond ik twee Hooibeestjes en mijn eerste drie Zwartsprietdikkopjes van het jaar (vlinderjaarsoort nummer zes!). Een Sprinkhaanzanger zong op de achtergrond, maar er begon ook iets anders te zingen: sprinkhanen! Mijn eerste zingende sprinkhaansoort van het jaar was nu eens niet de Bruine Sprinkhaan of de Ratelaar, maar een Knopsprietje, waarvan ik er later nog een paar hoorde. Toen begon er een Wekkertje te zingen, op een zeker moment zelfs drie tegelijk. En uiteindelijk mengde ook de Bruine Sprinkhaan zich nog in het sprinkhanenconcert.

Rups van de Sint-Jacobsvlinder.

Zo werd het natuurlijk gewoon weer een topdag in de Amsterdamse Waterleidingduinen. Op de terugweg zag ik nog hoe een vrouwtje Gewone Oeverlibel een Koevinkje ving en op het station van Hillegom verbaasde ik me over het feit dat op de aangrenzende plantenkwekerij zowel een Veldleeuwerik als een Gele Kwikstaart zat te zingen, beide vogels die het moeilijk hebben in Nederland.