27-09-2013: Historische vogeldag

De Rosse Waaierstaart, een nieuwe soort voor Nederland en dus ook voor mijn Nederlandse lijst!

Ik gooi niet al te vaak met termen als 'historisch', eigenlijk geloof ik dat dit de eerste keer is, maar ja, het was dan ook wel een dagje om nooit meer te vergeten. Al een paar dagen verbleef een illuster vogeltrio in ons land, te weten: Rosse Waaierstaart (nooit eerder in ons land vastgesteld), Arendbuizerd (bloedzeldzaam, voor mij een nieuwe Nederlandse soort) en Noordse Boszanger (idem). Vandaag kon ik er met Wiegert op af, maar er was een heldere nacht voorspeld en we waren bang dat die de beide zangvogels zou verleiden om verder te trekken. Maar zie: direct met het eerste licht werd de Rosse Waaierstaart nabij Petten alweer gemeld, dus: erop af! Zo'n anderhalf uur later schoven Wiegert en ik aan bij de tientallen vogelaars die er al waren. Na een tijdje rustig wachten op de binnenplaats van de boerderij waar hij vaak werd gezien en een praatje met een paar oude bekenden, hielden we het niet meer en gingen zoeken. En jawel, op de weg had men de waaierstaart in beeld en niet veel later kwam hij ook onze Nederlandse lijsten binnenhippen! Wat een heerlijk beest! Hij liet zich, weliswaar van enige afstand, erg leuk zien en zelfs fotograferen, al staat z'n schaduw uiteindelijk groter op de plaat dan de vogel zelf.

Bonte Vliegenvanger in de bosjes op de Westplaat bij de Maasvlakte.

Na een tijdlang genieten verdween de vogel uit beeld en besloten wij op doelsoort nummer twee af te gaan: de Arendbuizerd. Want ook die was alweer gemeld en ook hij was voor ons een nieuwe soort voor Nederland. Na een kleine twee uur rijden arriveerden we op de Maasvlakte en we konden meteen aanschuiven: de Arendbuizerd vloog aanvankelijk onder mooi licht rond boven het veld, kwam vlak over ons heen gevlogen (helaas kreeg ik 'm niet op de gevoelige plaat) en ging toen in de weer aan de andere kant van de weg, helaas onder tegenlicht. Hier ging hij ook af en toe op een paal of tegen de dijk zitten. De Arendbuizerd doet zijn naam eer aan, want in directe vergelijking met Buizerden was hij flink wat groter. Terwijl we naar de Arendbuizerd keken kwam er ook een roepende IJsgors over ons heen gevlogen en die was ook weer een jaarsoort. Leuk waren ook de Oranje Luzernevlinders die boven het veld vlogen.

Een van de tien Gehakkelde Aurelia's bij de Westplaat.

Na een tijdlang genieten van de Arendbuizerd besloten we de bosjes bij de Westplaat te gaan checken, ondanks dat de Noordse Boszanger vandaag niet meer was gemeld en ook de Bladkoningen en de Kleine Vliegenvanger die hier zaten niet. We kregen er geen spijt van. Met de vogels was het er weliswaar erg stil, behalve met Spreeuwen, waarvan er naar schatting zo'n duizend rondhingen. Ook een Bonte Vliegenvanger liet zich leuk zien en fotograferen. Maar het ritselde er van de vlinders: tien Gehakkelde Aurelia's, vijf Hooibeestjes, evenzoveel Bonte Zandoogjes, twee Atalanta's, een Oranje Luzernevlinder en een Klein Koolwitje lieten zich zien. Ook hingen er flink wat Paardenbijters rond en vonden we twee ontzettend leuke sprinkhaansoorten: de Sikkelsprinkhaan en het Zuidelijk Spitskopje, die ik allebei nog maar éénmaal eerder had gezien!

Sikkelsprinkhaan!

Vanuit de hut De Bonte Piet zagen we nog een Visarend op een paaltje zitten. Maar verder was er dankzij het tegenlicht niet veel te maken van de vele vogels die er zaten. Op de terugweg zagen we langs het pad nog een Havik achter de Spreeuwen aan jagen en vloog onze eerste Keep van het seizoen over. Het spreekt vanzelf dat we zeer tevreden huiswaarts gingen, waar we na een heel lange file uiteindelijk arriveerden. Twee nieuwe soorten voor Nederland op één dag, dat was me in 1996 voor het laatst gelukt, met Isabeltapuit en Mongoolse Pieper op één dag op de Maasvlakte...

Het Zuidelijk Spitskopje, te onderscheiden van het Gewoon Spitskopje door z'n lange vleugels.