 |
| Veel Icarusblauwtjes vandaag in de Goilberdingerwaard. |
Mijn vlinderjaarlijst voor Nederland stelt dit jaar nog weinig voor, vooral omdat ik vrijwel niet buiten de eigen regio naar vlinders heb gezocht. Maar in de Goilberdingerwaard, langs de Lek, zou ik theoretisch nog wel een paar jaarsoorten moeten kunnen vinden, dus fietste ik daar vanmorgen maar een naartoe. Onderweg vielen al de vele Argusvlinders op: tijdens het fietsen telde ik er minstens 23 en in de waard zelf vond ik er nog eens vijf. Blijkbaar maken ze een goed jaar door en dat is mooi voor deze leuke vlindersoort, die het nogal moeilijk heeft in ons land.
 |
| De Greppelsprinkhaan liet zich zowaar fotograferen. |
De Goilberdingerwaard viel aanvankelijk wat tegen. Ik was er al een paar jaar niet geweest en het mooie veldje met lage begroeiing, waar altijd veel blauwtjes en Bruin Zandoogjes vlogen, was helemaal overwoekerd met hoge begroeiing. Het paadje langs het plasje waarlangs ik altijd veel libellen en juffers zag was niet meer begaanbaar om dezelfde reden. Normaal gesproken zag ik de eerste Bruin Zandoogjes altijd al voordat ik het hek doorging, maar nu was het zoeken met een lantaarntje. Uiteindelijk vond ik er welgeteld één. Genoeg voor de jaarlijst, maar niet dat je zegt sjongejonge.
 |
| Steenrode Heidelibel, ook in de waard aanwezig. |
Qua vlinders viel het sowieso niet helemaal mee. Wel vlogen er nogal wat Icarusblauwtjes (in totaal 16 geteld), enkele Klein Koolwitjes, een Kleine Vos, een Bont Zandoogje en van de libellen een paar Bruine Glazenmakers, Steenrode Heidelibellen, Paardenbijters en een Lantaarntje. Niet eens een Gewone Oeverlibel.
Oké, genoeg geklaagd, want eind goed, al goed: in een stuk ruigte vlak langs de Lek vond ik in korte tijd drie verschillende Oranje Luzernevlinders, en dat is toch altijd weer een fijne jaarsoort! Wel waren ze bijzonder vliegerig, zodat ik ze niet op de gevoelige plaat kon vastleggen. En op de terugweg stuitte ik onverwachts op een klein hummeltje: het Zwartsprietdikkopje! Die had ik hier al heel lang niet meer gezien.
 |
| Zwartsprietdikkopje. |
Nog gezocht naar de Kwak die onlangs in de gracht van Fort Everdingen is gezien door stadsgenoot Kees Dekker, maar die liet zich niet verschalken. Als -ie er sowieso nog zit, natuurlijk. Vergeet ik nog bijna een van de leukste momenten, namelijk de Greppelsprinkhaan die zich zomaar liet fotograferen. Meestal zijn het meesters in de verstopkunst, maar deze kwam vrijwillig langs een stengeltje omhoog gekropen om zijn lied ten gehore te brengen, juist op het moment dat ik langs liep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten