23-06-2017: Nachtbrakers.

Vanavond een mooie traditie in ere gehouden: een avondje genieten van nachtelijk gedierte op de Leusderheide met Christiaan. Om een uur of negen waren we ter plaatse en na een klein stukje lopen kwamen we aan bij de plek waar we altijd gaan staan wachten. Gelukkig lag die wat in de luwte, want het waaide harder dan ons lief was en we hoopten dat dat geen effect zou hebben op de activiteit van de vogels die we zochten.
Vooralsnog was het rustig. Er zong een verre Boompieper en een paar Roodborsten en Merels deden eveneens hun best, maar verder was er weinig actie. Af en toe ritselde er een muisje tussen het gewas, maar te zien kregen we ze niet.
Pas toen het bijna donker was, om tien voor half elf, hoorden we ineens de Houtsnip een paar keer roepen. Jammer genoeg vloog hij achter ons en de bomen langs en zagen we hem niet. Bovendien bleek dit de enige activiteit van de Houtsnip te zijn vanavond. Waarschijnlijk had hij er door de stevige westenwind niet veel zin in.
Vrijwel tegelijkertijd begon de eerste Nachtzwaluw te zingen. We hoorden er minimaal twee, misschien drie. Een paar keer hoorden we ook de vluchtroep en eenmaal kwam er een Nachtzwaluw prachtig dichtbij langs ons gevlogen, maar daar bleef het bij. Veel vliegactiviteit was er niet vanavond.
Gelukkig had Chris zijn batdetector meegenomen en zodoende waren we in staat om een grotere langs vliegende vleermuis te determineren als Laatvlieger, en een kleine als Gewone Dwergvleermuis.
Om even over elf hielden we het voor gezien. Het was ondanks het wat mindere weer toch weer een fijne avond geweest.

18-06-2017: Een Grijskoppurperkoet in de streek.

Aanvankelijk zat de vogel vrij ver weg en tussen de vegetatie.

Eergisteren werd er op de Vijfheerenlanden-app melding gemaakt van een 'purperkoet' die was gezien bij het kijkscherm aan de Huibert. Verder was er niet veel info: er was niet gezien of de vogel was geringd bijvoorbeeld, en of het misschien een Grijskoppurperkoet was, een soort die met een zekere regelmaat in ons land wordt gezien en veelal als escape wordt beschouwd.
Toch kunnen die rallen lange einden overbruggen, zo bewijzen ook Afrikaanse ralachtigen die af en toe in Europa opduiken, en zo'n waarneming vind ik dan ook altijd spannend. Toen de vogel vandaag weer werd ge-appt door Piet Solleveld, vergezeld van drie foto's, en duidelijk werd dat het inderdaad een Grijskop was, besloot ik te gaan kijken.

Later liet hij zich beter zien.

Ter plekke was alleen Ronald Jansen aanwezig, die me de goede plek aanwees, waar de vogel inderdaad in de kant zat, half verscholen tussen de vegetatie en vrij ver weg. Toch liet hij zich heel aardig zien en Ronald kon met de telescoop vaststellen dat beide poten ongeringd zijn, wat het toch wel een stukje spannender maakt allemaal.
Na een tijdje genieten verdween de vogel in de vegetatie en ik zocht nog wat naar libellen en scoorde zo nog de Kleine Roodoogjuffer voor de jaarlijst.

Kleine Roodoogjuffer.

Terwijl ik zo bezig was, kwam Enno Ebels aangelopen, die ik even vergezelde naar de juiste plek. Dat was een goede zet, want de vogel zat ineens veel dichterbij en liet zich even mooi zien en fotograferen, voordat hij een struik in vloog.

Mooi beessie!

Dat was voor mij het sein om te vertrekken. Ik ga er niet van uit dat de vogel zal worden aanvaard als wild, maar ach wat, het was een schitterend, spannend beest dat me een plezierige middag heeft bezorgd.

14-06-2017: Een dagje Kampina.

Een van de drie Kleine IJsvogelvlinders van vandaag.

Het duurt wat langer, maar met de trein en de OV-fiets is de Kampina ook heel goed te doen. Dat heb ik vandaag uitgevonden. Om tien voor acht stapte ik in Leerdam in de trein en om negen uur was ik in Boxtel, waar ik een OV-fiets huurde en - na een vrij lange fietstocht omdat ik de juiste route niet goed kon vinden - na een dik halfuur fietsen parkeerde ik mijn fiets op het parkeerterreintje aan de Logtsebaan.
Direct vloog er een Bruin Zandoogje langs me, waarvan ik er vandaag meer dan 100 zag. Het was mijn eerste jaarsoort van de dag.
Een Spotvogel zat luidkeels te zingen en kwam ook nog even in de kijker, en de eerste Weidebeekjuffer diende zich aan. Van deze soort zag ik er zeker een stuk of vijftig vandaag.

Heideblauwtje, erg talrijk vandaag.

 Na wat leuke soorten die ik al op de jaarlijst had staan, waaronder nogal wat Groot Dikkopjes, vond ik mijn eerste Bloedrode Heidelibel van het jaar. Later kwam ik er nog een stuk of vier tegen. Ik speurde alle bloeiende bramen langs de bosrand af op een van mijn doelsoorten, de Kleine IJsvogelvlinder, die nu volop vliegt. De eerste was ook weer razendsnel vertrokken, maar ik zag er drie of vier vandaag en ze lieten zich steeds mooier en langduriger zien. Een heerlijke, fraaie soort altijd! Iets verderop vond ik mijn eerste Heideblauwtje van de dag en van het jaar, en ook daar ritselde het van op de bramen. Ik hoefde er niet eens het veldje voor op waar we ze de afgelopen paar jaar steeds hadden.

Bloedrode Heidelibel, nog niet uitgekleurd.

Intussen riep er in de verte een Raaf, en speurde ik de juffertjes af of er toevallig niet heel misschien een Speertje tussen zat. Maar vandaag vond ik alleen Azuurtjes en Blauwe Breedscheenjuffers, van beide soorten vele tientallen.
Langs de Beerze vond ik nog twee Kleine IJsvogelvlinders, en ook de Metaalglanslibel, een vaste gast hier, werkte prima mee. Ik speurde het beekje af en tussen de vele, vele Weidebeekjes vond ik uiteindelijk een van mijn doelsoorten: een mannetje Bosbeekjuffer!

Mannetje Bosbeekjuffer.

Na een tijdje te hebben genoten van deze altijd leuke soort, speurde ik verder naar een van mijn andere doelsoorten: de Beekrombout. Hiervoor is het al tamelijk laat en ik vond hem vandaag ook niet, helaas. Maar terwijl ik de boel afspeurde, landde er ineens een fraaie Glassnijder pal voor mijn neus, en deze soort had ik nog maar eenmaal in mijn leven voor de lens gehad. Heel fijn dus dat ik er nu een paar mooie plaatjes van kon schieten. Even later meldde zich het eerste Koevinkje van het jaar (voor mij althans), een vroeg exemplaar en daarom des te leuker.

De Glassnijder landde pal voor mijn neus.

Ik liep nog een eindje verder, maar dat leverde weinig op, behalve een roepende Grote Gele Kwikstaart dan. Daarom liep ik terug, speurde nogmaals de omgeving van de Beerze af, maar vond verder niets nieuws. Wel zong er fanatiek een Wielewaal, die ik helaas niet in de kijker kreeg, en er vloog een IJsvogel langs. En terwijl ik naar de Wielewaal luisterde en probeerde die te vinden, scharrelde er ineens een Gewone Bosmuis rond mijn voeten, snuffelde even aan mijn schoen en kuierde het struikgewas weer in. Gelukkig kon ik hem fotograferen, al bleek bij thuiskomst dat er slechts een aardig plaatje bij zat.

Gewone Bosmuis, wat een leuk beestje!

Teruglopend naar mijn fiets stuitte ik nog op twee Reeën, en gelukkig bleek de terugweg naar Boxtel een stuk korter en eenvoudiger dan de heenweg. Het was een lekker dagje geweest.

Groot Dikkopje, een van de vele.

Blauwe Breedscheenjuffers op de versiertoer.

10-06-2017: Iepenpages!

Een van de zes Iepenpages van vandaag.

Morgen vier ik mijn veertigjarig vogelaarsjubileum en ik vond dat ik dat maar eens moest vieren met een nieuwe soort voor Nederland. Qua vogels zat er niets in, maar op het vlinderfront heb ik nog wel een paar nieuwen voor ons land te scoren. Zoals de Iepenpage, een zeldzaam beestje dat over het algemeen wordt gevonden op onooglijke plekken, zoals in de stad Heerlen of op een verkeersknooppunt bij Amsterdam, en dan nog vooral in hoge Iepen, waar ze zich bij voorkeur in de toppen ophouden. Toen er de afgelopen dagen dan ook maximaal 11 Iepenpages in Maastricht werden gezien, vaak vergezeld van heel aardige foto's en met de opmerking dat de Iepen ter plaatse niet heel hoog waren, zag ik mijn kans schoon om deze leuke soort eindelijk op een fatsoenlijke manier op mijn NL-lijst te krijgen.

Makkelijk maakten ze het me niet, maar toch.

Om half acht nam ik de trein, om een uur of tien was ik ter plekke. Er waren nog twee andere mensen aan het zoeken en het duurde toch nog een halfuur voordat ik de eerste Iepenpage vond. Het beestje zat er erg fraai voor, maar ik kreeg hem niet op tijd in de zoeker om er een leuke plaat van te schieten. Samen met de andere vlinderaars vond ik uiteindelijk zo'n zes stuks Iepenpage, zonder uitzondering hoog in de - inderdaad niet erg hoge - iepen. Met veel pijn en moeite kreeg ik er toch nog een paar herkenbaar op de foto.

Hoog in de iepen zaten ze.

Na een tijdje besloot ik naar de Hoge Fronten te lopen, in een poging om eindelijk de Muurhagedis eens in te rekenen. Met de hagedis wilde het helaas niet lukken. Het duurde een tijd voordat ik de echt geschikte plek had gevonden en die bleek 'tijdelijk' te zijn afgesloten. Van een afstand kon ik de oude muur wel zien en ik speurde hem met de kijker af, maar vergeefs. Wel vond ik zomaar een Scheefbloemwitje als 'troost'prijs! Hij zat ver weg, maar ik kreeg hem op de foto en de foto loog niet. Het was tevens het enige witje dat ik vandaag zag.

Bewijsplaatje van Scheefbloemwitje, Hoge Fronten, Maastricht.

01-06-2017: Gevlekte Witsnuitlibel, een nieuwe soort!

De Gevlekte Witsnuitlibel was een gloednieuwe libellensoort voor mij.

Ik besloot vandaag een dagje Amsterdamse Waterleidingduinen te doen met als hoofddoel de Gevlekte Witsnuitlibel, die daar regelmatig wordt gezien bij een paar plasjes en die voor mij nog een gloednieuwe libellensoort zou zijn. Om half zeven de trein gepakt en om half negen liep ik de duinen in bij Panneland. Al snel merkte ik dat er a) bijzonder weinig vlinders vlogen en b) er bijzonder veel Gewone Oeverlibellen aanwezig waren. Van die laatste soort, en van de Viervlek, heb ik er vandaag vele honderden gezien.
Het kostte enige moeite om bij een plasje te geraken waar de laatste tijd de Gevlekte Witsnuiten werden gezien. Later bleek dat ik de moeilijke route had genomen, tussen riet en duindoorns door, terwijl er ook een doodsimpele route is over een breed pad. Enfin, ik vond het plasje uiteindelijk, en het was een klein libellenparadijsje!

Onderweg naar het libellenplasje liet een Boomleeuwerik zich fotograferen.

Massa's Viervlekken bevonden zich op het plasje en overal waar ik liep vlogen Gewone Oeverlibellen omhoog. Om tussen al dat geweld witsnuitjes te vinden, viel nog niet mee. Maar na een stief kwartiertje rustig zitten en kijken vond ik een mannetje Noordse Witsnuitlibel. Erg leuk! Maar nog niet de soort waarvoor ik eigenlijk kwam. Die kwam nog een kwartiertje later in beeld, aan de andere kant van het plasje. Daar had hij een omgebogen blad uitgekozen als uitvalsbasis en hier liet hij zich leuk fotograferen.

De Noordse Witsnuitlibel, ook een leukerd.

Na zo een klein uur te hebben rondgekeken, liep ik terug en vond het gemakkelijke brede pad. Hier vond ik mijn eerste Zuidelijke Keizerlibel van de dag. Mijn eerste, hoor ik u denken. Jawel, want ik zag er minstens vier vandaag. Deze zeldzame soort heeft zich blijkbaar goed gevestigd in de AW duinen en dat is goed nieuws!
Ik liep door naar het Groot Zwarteveld, waar ook nog een paar goed met libellen bezette plasjes lagen en waar tot mijn verrassing een Fluiter druk aan het zingen was in het belendende bos.

Tureluurs werd je van de Viervlekken vandaag.

Ik hoopte op een Boomvalk, maar die kwam er helaas niet uit vandaag. Wel vond ik bij een van de plasjes een kakelverse Bruinrode Heidelibel, een hele vroege! Gelukkig wilde hij ook op de foto. Intussen was het qua vlinders bitter weinig. Een paar Hooibeestjes en een Icarusblauwtje was de score tot dan toe. En nogal wat Sint-Jacobsvlinders, altijd een fraaie verschijning.
Pas op de terugweg vond ik een (1) Kleine Parelmoervlinder, die nog een jaarsoort was. Ook een Kleine Vuurvlinder liet zich nog zien.

Een van de vele Sint-Jacobsvlinders van vandaag.

Natuurlijk was het ook genieten van de vele Nachtegalen, Gekraagde Roodstaarten, Boomleeuweriken, een enkele Braamsluiper en vele andere leuke vogelsoorten. Een jaarsoort op vogelgebied kwam er echter niet uit.
Op de terugweg werd ik nog opgehouden door Zuidelijke Keizerlibel nrs. 2, 3 en 4 (en mogelijk 5, maar die kon ik niet afmaken). Overigens was ook de Grote Keizerlibel talrijk vandaag, evenals de Vroege Glazenmaker, het Lantaarntje en de Azuurwaterjuffer. Tenslotte vond ik nog een Glassnijder, die op de valreep nog een vijfde libellenjaarsoort betekende.

Gewone Oeverlibel.