 |
| Wtf are you doing in my territory?! |
Ook vandaag maakte ik weer de lange reis naar de omgeving van Winterswijk, deze maal in gezelschap van Koert en René, die de specialiteiten van het verre oosten natuurlijk ook wilden scoren. Zelf had ik mijn zinnen gezet op de Kortsnavelboomkruiper, die vorige week niet wilde meewerken. Maar helaas deed hij dat ook vandaag niet. Niettemin werd het een gedenkwaardig dagje.
We begonnen vandaag in Bekendelle, waar we rond tien uur waren. In tegenstelling tot vorige week hadden we de Middelste Bonte Specht razendsnel te pakken, want bij het uitstappen van de auto hoorde ik hem al roepen en even later vond Koert hem tegen een boom. Tegelijkertijd zong er een Vuurgoudhaan, die ook in beeld kwam, en riepen er Glanskoppen en Boomklevers.
 |
| ... en nou opgetiefd of ik kom ff een gaatje in je schedel hakken. |
Een stukje verderop, langs de beek, kwamen de eerste Appelvinken in beeld. Ook vandaag waren ze weer schuw. We bleven lange tijd rondhangen op de plek waar de Kortsnavelboomkruiper vaak wordt gehoord en gezien, maar ook vandaag was er geen spoor van de vogels te bekennen. Helaas.
Een eind verderop keek ik van een afstandje naar een spechtenhol dat ik vorige week ook al had gezien en waar toen een Grote Bonte Specht bij zat. Maar deze keer zat er iets heel anders in: een Zwarte Specht! Vanuit zijn hol keek de vogel ons dreigend aan. Natuurlijk bleven we op afstand, want we wilden hem beslist niet verstoren. Maar omdat de holte zo'n beetje naast een wandelpad was gesitueerd, liepen er regelmatig mensen langs en dan kwam de specht even met z'n kop buiten het hol de boel inspecteren. Wat een fantastische waarneming!
 |
| Surprise surprise: op de terugweg bij Miste nog twee Zwarte Spechten! |
We liepen aan de andere kant van de beek terug, postten weer een tijd voor de Kortsnavel, maar zonder resultaat. We besloten eerst naar de Oehoe te gaan, dan te gaan lunchen en vanmiddag weer terug het bos in te gaan.
De Oehoe zat gelukkig trouw op haar nest en liet zich weer leuk zien. Omdat er een struik voor de richel staat waarop zij broedt, zitten echt mooie foto's er niet in, maar natuurlijk deden we toch weer ons best. Toen ik een stukje verder liep, zag ik nog een Appelvink in een boomtop zitten en een paar Kneutjes vlogen over.
 |
| Wijfje Oehoe op het nest. |
We reden terug naar Bekendelle, waar we eerst gingen lunchen in het restaurant bij de watermolen en daarna weer het bos in liepen. Er waren ineens wat plantjes gaan bloeien: Bosanemonen en Bosgeelsterren. Die herinnerden ons eraan dat het toch echt lente is, want verder is het weer nog niet erg passend bij dat seizoen.
Opnieuw postten we een tijd bij de Kortsnavelplek en opnieuw liet hij ons in de steek. Je ziet, we hebben echt wel ons best gedaan. Nu was ook de Zwarte Specht niet thuis, of misschien geloofde hij het wel en bleef hij onzichtbaar voor ons in z'n hol zitten.
Toen het drie uur geweest was, vonden we het welletjes en gingen huiswaarts. Maar we hadden nog maar een paar kilometer afgelegd toen René ineens een Zwarte Specht zag zitten. En toen we waren uitgestapt bleken het er zelfs twee te zijn, waarvan één exemplaar zich uitermate fraai liet zien en fotograferen. Zo, dat was een uitsmijter van formaat, en we riepen de Zwarte Specht dan ook unaniem uit tot de soort van de dag!
 |
| En nogmaals de Zwarte Specht. |
 |
| ... en nogmaals ... |
 |
| ... en nogmaals. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten